I wish I studied sciences and mathematics, and everything else in my own language. I wish I wrote about kaunlaran, i of development. Komunidad, instead of community. Kapaligiran, instead of environment.

I could have said to Mama and Papa, “Mahal ko kayo.” Instead of “I love you.” I could have hugged my brother and said, “Kaya mo yan, andito ako para sayo.” Imbis na “You can do it, I’m here for you.” I could have held my sister’s hands and said, “Huwag kang mag-alala, hindi ka kailanman mag-iisa.” Imbis na “Don’t worry, you will never be alone.”

Sana nakakaramdam din ako sa sarili kong wika, imbis na happiness ay mas nais ko sanang matutunan makaramddam ng kaligayahan. Bata pa lang ako noong sinabi sa akin ng English teacher ko na para mas maganda at mas natural ang pagsusulat ko ng Ingles ay mag-isip ako in English. Simula noon, mas ginusto kong mag-isip in English. Kagaya nitong isinulat kong mga pangungusap, halo ng Tagalog at Ingles.

Pero ahora, mi cabeza está llena de palabras en Español. Esto no es para demostrar que sé diferentes idiomas. Esto es para mostrar que no tengo idea, ¿quién sería sin palabras? ¿Quién sería yo si usara un lenguaje diferente para mi ser?

Maligayang pagdating, Mayo
Bienvenida, Mayo